اگر دولت کانادا به این باور برسد که نامزدهای ویزای استارتاپ کانادا به اندازه کافی در بیزینس خود فعال نبوده‌اند، می‌تواند درخواست اقامت دائم PR آنها را رد کند.
رویه قضایی نشان می‌دهد نامزدهایی که به توسعه بیزینس‌شان متعهد نباشند برای اقامت دائم PR تأیید نخواهند شد.
اگر یک نامزد، متقاضی اصلی‌ای باشد که مجوز کار در کانادا را از جانب آن بیزینس دریافت کرده است، این الزام بسیار جدی‌تر می‌شود.
اگر دولت نتیجه بگیرد که قصد یک متقاضی تنها به دست آوردن اقامت دائم PR است، این نیز می‌تواند دلیل کافی برای رد درخواست او باشد.
حتی نامزدهایی که تصمیم نداشته باشند از طریق مجوز کار ویزای استارتاپ به کانادا بیایند، باید نشان دهند که بیزینس‌شان را در کشور خود توسعه داده‌اند.
نامزدهایی که فکر می‌کنند فقط به یک نامه حمایت از یک سرمایه‌گذار فرشته، صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر یا یک مرکز رشد بیزینس منتخب نیاز دارند، لازم است در اطلاعات خود تجدیدنظر کنند.
آنها باید نشان دهند که پروژه‌شان به نحو احسن برنامه‌ریزی شده و کارهای اولیه آن، در صورت امکان، صورت گرفته است.
این کارهای اولیه می‌تواند شامل ثبت مالکیت معنوی، تهیه قصدنامه‌های فروش بالقوه، تولید نمونه‌های اولیه، توسعه وب‌سایت و سایر اقدامات معنی‌دار باشد.
نشان‌دادن پیشرفت گام به گام بیزینس در طول فرایند درخواست اکیدا توصیه می‌شود.
متقاضیان برنامه ویزای استارتاپ کانادا باید چهار الزام اساسی را رعایت کنند تا واجد شرایط شناخته شوند:
1️⃣ یک بیزینس واجد شرایط داشته باشند؛
2️⃣ باید از یکی از نهادهای منتخب، از طریق گواهی تعهد و نامه حمایت، تعهد به حمایت دریافت کنند؛
3️⃣ باید پول کافی، بدون مانع، در دسترس، و قابل انتقال برای استقرار در کانادا داشته باشند.
4️⃣ از طریق آزمون‌های استاندارد، مهارت کافی در زبان انگلیسی یا فرانسوی از خود نشان دهند.
