اگر شما هم جزو آن دسته از افرادی باشید که می‌خواهید از طریق ویزای کار به کانادا بیایید، حتما شنیدن این خبر برای شما خوشحال‌کننده است که روزبه‌روز علاقه کارآفرینان کانادایی برای استخدام نیروی کار خارجی بیشتر می‌شود.
کارفرمایان کانادایی سالانه صدها هزار نیروی کار بین‌المللی را از طریق بیش از یکصد نوع ویزای کار یا همان work permit به استخدام درمی‌آورند. به استثنای سال ۲۰۲۰، این آمار از سال ۲۰۱۵ پیوسته در حال افزایش بوده است و هیچ نشانه‌ای از تغییر این روند نیز به چشم نمی‌خورد.
کانادا با تعداد زیادی شغل خالی و نرخ نسبتا پایین بیکاری مواجه است. به بیان ساده‌تر، تعداد کارجویان واجد شرایط از فرصت‌های شغلی خالی کمتر است. به همین دلیل، استخدام نیروی کار خارجی یکی از گزینه‌های پیش روی کارفرمایان کانادایی برای پر کردن شغل‌های خالی در شرکت‌های‌شان است.
برنامه‌های ویزای کاری یا همان work permit به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند که نیروهای کار خارجی باید نسبت به آنها آگاهی کافی داشته باشند.
این دو گروه اصلی عبارتند از:
- برنامه نیروی کار خارجی موقت TFWP
- برنامه جابه‌جایی mobility بین‌المللی IMP
بزرگ‌ترین تفاوت بین این دو برنامه آن است که در برنامه TFWP، کارفرمایان برای استخدام نیروی کار خارجی ملزم به دریافت «ارزیابی تاثیر بر بازار کار» یا LMIA هستند، ولی برنامه IMP معاف از LMIA است.
برنامه TFWP برای حل مشکل کمبود نیروی کار در کانادا طراحی شده است و کارفرمایان با درخواست LMIA، به وزارت اشتغال و توسعه اجتماعی کانادا ESDC اعلام می‌کنند که استخدام نیروی کار خارجی موردنظر آنها به علت نبود نیروی کار مناسب در داخل کشور است. سپس ESDC کنترل می‌کند که استخدام آن نیروی کار خارجی تاثیر منفی روی بازار کار کانادا نداشته باشد. همین‌که کارفرما LMIA مثبت یا خنثی دریافت کرد، یک نسخه از آن را در اختیار نیروی کار خارجی می‌گذارد تا با استفاده از آن بتواند ویزای کاری دریافت کند.
